ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਮਨ ਤੋਂ ਦੂਰ”* ਕਹਾਵਤ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੱਚਾਈ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ – ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਜਾਂ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ, ਸਾਡੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਤਰਜੀਹਾਂ ਤੋਂ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤੇ ਹੋਣ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਹੋਣ, ਜਾਂ ਨਿੱਜੀ ਟੀਚੇ ਵੀ ਹੋਣ, ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਅਕਸਰ ਅਣਗਹਿਲੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਅੱਜ ਦੀ ਤੇਜ਼ ਰਫ਼ਤਾਰ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਵਾਕੰਸ਼ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ। ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਤਣਾਅ, ਅਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਮਲਟੀ ਟਾਸਕਿੰਗ ਤੋਂ ਬੇਅੰਤ ਭਟਕਾਅ ਦੇ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਪਤਾ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮਾਇਨੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਰਿਸ਼ਤੇ ਅਤੇ ਦੂਰੀ ਦਾ ਕਾਰਕ
“ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਮਨ ਤੋਂ ਦੂਰ” ਦੀਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਆਮ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਦੋਸਤ ਜਾਂ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਜੋ ਦੂਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਵੱਖ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਾਡੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵ ਗੁਆ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਅਣਗਹਿਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਰੁਝੇਵਿਆਂ ਅਕਸਰ ਦੂਰ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਜਾਂ ਮੁੱਦਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿੱਚ ਧੱਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇਕਰ ਇਸਨੂੰ ਅਣਗੌਲਿਆ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੀਆਂ ਦੋਸਤੀਆਂ, ਪਰਿਵਾਰਕ ਸਬੰਧਾਂ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸੁਚੇਤ ਯਤਨਾਂ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਕੋਈ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਹੈ – ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਸਰਗਰਮੀ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ਦੀ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਟੀਚੇ ਅਤੇ ਸੁਪਨੇ – ਦ੍ਰਿਸ਼ਮਾਨ ਰਹਿਣਾ
ਇਹ ਸਿਧਾਂਤ ਨਿੱਜੀ ਇੱਛਾਵਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਲਾਗੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਸਾਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਟੀਚੇ ਰੱਖੇ ਹਨ, ਸਿਰਫ ਮਾਰਚ ਤੱਕ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ? ਜਦੋਂ ਸਾਡੇ ਸੁਪਨੇ, ਯੋਜਨਾਵਾਂ, ਜਾਂ ਸਿਹਤ ਰੁਟੀਨ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਸਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਪਿਛੋਕੜ ਵਿੱਚ ਫਿੱਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਵਿਜ਼ਨ ਬੋਰਡ, ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਰੀਮਾਈਂਡਰ, ਜਾਂ ਜਰਨਲਿੰਗ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਤਰਜੀਹਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਦੇ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਹਨ – ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਕਿ ਉਹ ਮਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ।
ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਭਾਵ
ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ “ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਮਨ ਤੋਂ ਦੂਰ” ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ, ਗਰੀਬੀ, ਜਾਂ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ ਵਰਗੇ ਵੱਡੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸਮਾਜ ਦੇ ਰਵੱਈਏ ਦੀ ਵੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਸਾਡੇ ਤੁਰੰਤ ਵਾਤਾਵਰਣ ਤੋਂ ਲੁਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਸਿਰਫ਼ ਉਦੋਂ ਹੀ ਜਦੋਂ ਨਤੀਜੇ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਸੀਂ ਧਿਆਨ ਦੇਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਾਂ – ਕਈ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਹੈ। ਇਸ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਵਿੱਚ ਫਸਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦੇ ਕੁਝ ਤਰੀਕੇ ਇਹ ਹਨ:
* ਜੁੜੇ ਰਹੋ: ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ, ਭਾਵੇਂ ਟੈਕਸਟ ਜਾਂ ਕਾਲ ਵਰਗੇ ਛੋਟੇ ਇਸ਼ਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ।
* ਵਿਜ਼ੂਅਲ ਰੀਮਾਈਂਡਰ: ਆਪਣੇ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਮਾਨ ਰੱਖੋ — ਕੰਧ ‘ਤੇ, ਆਪਣੇ ਫ਼ੋਨ ‘ਤੇ, ਜਾਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਪੁਸ਼ਟੀਕਰਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ।
* ਜਾਣਕਾਰੀ ਰੱਖੋ: ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਜਾਂ ਭਾਈਚਾਰਕ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਿੱਖਿਅਤ ਕਰੋ ਜੋ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਪਰ ਤੁਹਾਡੇ ਧਿਆਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ।
* ਸ਼ੁਕਰਗੁਜ਼ਾਰੀ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ: ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਯਾਦ ਦਿਵਾਉਣਾ ਕਿ ਕੀ ਅਤੇ ਕੌਣ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ, ਤੁਹਾਡੇ ਮਨ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਭਟਕਣਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
“ਨਜ਼ਰ ਤੋਂ ਦੂਰ, ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਦੂਰ” ਇੱਕ ਕੁਦਰਤੀ ਮਨੁੱਖੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਹੈ, ਪਰ ਸੁਚੇਤ ਯਤਨਾਂ ਨਾਲ, ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਰਿਸ਼ਤੇ, ਸੁਪਨੇ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਉਦੋਂ ਵਧਦੀਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ। ਯਾਦ ਰੱਖੋ, ਕਿਉਂਕਿ ਕੁਝ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਜਸਵਿੰਦਰ ਪਾਲ ਸ਼ਰਮਾ
ਸਸ ਮਾਸਟਰ
ਸਸਸਸ ਹਾਕੂਵਾਲਾ
ਸ੍ਰੀ ਮੁਕਤਸਰ ਸਾਹਿਬ
79860-27454
Leave a Reply